Ben bu yazıyı sana yazdım, evet evet sen. Birazdan aşağıdaki şeyleri yazacak olan, evet sen.
Hepsini yırtıp attım. Hemde hepsini... Birşeyin geleceği yoktur bekletirler çünkü, birşey verecekleri yoktur verir gibi yaparlar. Hepsini yırtıp attım. Hemde hepsini... Sizin mezarlarınızı kazdım hepsini oraya gömdüm. Burada yaşanacak ne kaldı? Burada daha ne var? Hepsini yırtıp attım. Hemde hepsini... Güle güle yaptığım herşey sadece güzel anılardınız... Anlamlandırmaya gerek yok. Siz gittiniz ve kalan sadece ben oldum. Güle güle yaptığım herşey, siz benim en basit yanımdınız... Normal olmasını istedikleri birinde basit bir yan olmamalı öyle değil mi?
Küçük beyaz dostlarım bazen ne kadarda çok gülümserdiniz... Ama gülümsemeler değersiz, bizi değersiz kılmış da fark edememişiz. Göz kırptıklarınız için, kurban verdiğim kardeşleriniz için ve sizin için. Büyük özürler var içimde. Ama hepinizi yırttım. Hepinizi...
Sarı içecekler bitti, renksiz içecekler bitti. Ruhuma yama yapmak bitti. Siz niye yaşayacaksınız? Hiçbirşey duygusuz bir adamın esiri olmak istemezdi. Duygularım silindi ve sizi de, gittiniz. Yolunuz açık olsun, güzel bir bayan, akıllı bir adam, yorgun bir düşman, genç bir akıldınız. Büyüyemeden mezarı seçtiniz. Hepinizi yırttım, hemde hepinizi... Artık sebepsizim, yalansız, sevgisiz ve karanlık...
