Gelemem artık beni bırak
aklımın saldırılarıyla kuşatıldım.
Götüremezsin beni buralardan, deneme sakın!
Denersen bil ki sen de yanarsın...
Anlat öyleyse sen bana,
neden bu kale yıkılmak bilmiyor bir türlü?
Neden düşmanın zehirli oku gelip de bulmuyor yüreğimi?
Kendime karşı taarruza geçeceğim yok başka yolu.
Ne sevmesi? Sevmek mi? Faydası yok.
Bilmiyorum artık korkudan daha güçlü bir şeyi.
Öfke doluyum kendime hem bu yüzden
Şimdi Düşmanca bir el olacağım kendime
Şefkatini çaresiz bırakacak ölçüde zalim
ey özgürlüğe açılan kapının anahtarı!
Çık oradan, adın saklandığın yere yakışmıyor,
Çık oradan ve yayıl ellerime, güç ver bana!
şu yapraksız dallarda sallanmak şenliğim olsun!
