birinci şok, bu durumda olduğunu farkettikten sonra gelir. hele bir de elde poşetler falan varsa, "napıcam lan ben şimdi?!" düşünceleri geçer akıldan. birinci şok kolay atlatılamaz. arkaya doğru yavaş yavaş ilerlenir, bütün gözlerin sizde olduğunu farketmekle "tren mi geçiyor lan?" diye bir espri yapasınız gelir, yapmayın. hem gözler çoğalıyor hem de gözlere pis bakışlar ekleniyor, aman diyim. uygun bir yer bulana dek ilerlersiniz, "hmmm, şuraya mı geçsem ? ama kız var orada. ya yanlış anlarsa?" sorusunu defalarca sorarsınız kendinize.
bu aşamada, insanların %98.43'ünün*** arka koltuklara doğru yönelip, bir boşluğa geçtiği; diğerlerinin ortada beklemeyi tercih ettiği görülmüştür.
ikinci şok, ayaktaki kalabalığın artmasıyla gelir. eğer ki ortada bekliyorsanız, ön kapıya doğru sayısı artan insanların sizden bir hareket beklediğini görürsünüz. herkes kafasını kaldırıp "kim bu ortada duran ya? yürüsenize!" diye mızıldanmaya başlar. paniklemeyin. hemencecik ilerleme kararını verin ve uygun bulduğunuz boşluğa sığının. ardınızdan gelen insan sürüsünün arkaya doğru yaptığı ivmeli hareketi izleyin. rahatladığınızı hissedeceksiniz.
otobüsten inince, duşa girin, çıkın ve oturabilmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu anlayın.
