(bkz: Vladimir bartol) isimli yazar (bkz: alamut) isimli eserinde Selçuklu baskısından kaçarak hasan sabbah'ın alamut kalesine sığınan 13-14 yaşındaki çocukların nasıl birer alamut fedaisine dönüştüklerini anlatıyor.
Savaş eğitimleri, hayatta kalma eğitimleri, nefsi kontrol altına alma eğitimleri gibi onlarca eğitim rüşdünü kanıtlamış dailer tarafından veriliyor.
Öğrenciler en sonunda hasan sabbah'ın karşısına çıkarılıyor ve onun kudretiyle gizemiyle tanıştırılıyor.
Fakat hepsi hala birer fedai olmaya hak kazanamıyor. Hasan sabbah'ın alamut eteklerine kurduğu yalancı cennetine sokuluyor erkekler.
Kendilerini orada olgun kadınlar tarafından eğitilmiş, seks ve erkekler hakkında her şeyi bilen bakireler karşılıyor.
Sebebini ise şöyle anlatıyor yazar:
`bakir bir adamdan daha safi yoktur dünyada.
çünkü ancak bir kadın bir adamı gerçek bir erkek
haline getirebilir.`
Artık birer fedai olan adamlar tekrar o kadınlara kavuşabilmek icin, ölüp cennete giderek o kadınlara tekrar kavuşabilmek için kendilerini ölümlerden ölümlere atıyor hasan sabbah'ın bir sözüyle.
Hiç sevgilisi olmamış erkek kadar safı yoktur bu dünyada. Gördüğü, tanıdığı, bildiği, kokusunu içine çektiği, dokunduğu ilk kadının gerçek bir melek olup olmadığını bile anlayamaz. Gözlerinin gözlerinde olduğuna bakmaktan arkasına saklanmış olanları göremez.
Bana bakıyor. Benim gözlerime bakıyor diye sevinmekten.
O kadın artık onun için her iki dünyada da varoluş sebebidir.
Kitaba geri dönersek Yusuf kendini kalenin surlarından aşağı bıraktı cennetteki hurisinden aldığı bileziği okşayarak, Süleyman Selçuklu askerlerinin arasına saldırıp deli gibi zehirli hançerini salladı aralarında cennetteki sevgilisini gördüğü zannederek.
Cennetin yalan olduğunu öğrenen ibni tahir de Horasan'dan ağlaya ağlaya alamuta kadar yürüdü, Yarı ağlamaktan kör yari görür; Kendisine cenneti vaat eden Hasan sabbah'tan hesap sormaya.
Gerçeği gören o ilk kadınının bir yalan olduğunu anlayan ibni tahir alamut kalesinin hasan sabbah'tan sonraki efendisidir.
