O görüş ayrılıkları osmanlıdan beri var. istanbulun fethinden önce fetihe karşı çıkanlar vardı. O gün devlet güçlü olduğu halde. Ama burada kontonktür de önemli. Mesela: osmanlının son zamanlarında gücümüzün azaldığı ve zayıfladığı dönemde bunu iyi bilen Sultan 2. Abdülhamit han mümkün mertebe elinden geldiğince savaştan kaçıyordu. Mihat paşa gibi Bazı devlet adamları ise rusyaya savaş ilanına sebep oldu. 1877-78 bozgunu bunun sebebidir. Yine Ardından ittihatçılar da sürekli savaş ve toprakların genişletilmesini istiyorlardı ve darbeyle padişahı devirdiler. Sonra Ne oldu? 10 senede koca imparatorluk paramparça oldu. Eğer bizimkiler tarihten iyi ders çıkardı iseler mesele yok. Yok eğer nerede hata yapıldığını tespit edip ona göre hareket etmezlerse tarih tekerrür eder. Doğu Akdeniz meselesi sadece libyadan ibaret değil. O sadece mevzunun 1 cephesi. Orada petrol var ve batı bunu bize kaptırmamak için elinden ne geliyorsa yapacaktır. Buna, bir bahaneyle natoyu aleyhimize çevirmek de dahildir. Şuan Türkiye risk alıp dışarıda aktif siyasete geçti. Elbetteki siyasetin içerisinde destek olan da olacak destek olmayan da. Baştaki siyasilerin Bunu bilmeleri ve iyi hesap etmiş olmaları gerekir. ülkemizin çıkarlarını ilgilendiren meselelerde halkın da bir kısmı destek olur bir kısmı olmayabilir. en nihayetinde görüşünü açıklarsın, ama bir vazife tevdi edildiğinde de üzerine düşen görevin neyse en layıkıyla yerine getirirsin. Akp nin handikapı bu meselelerde muhalefetle ne şekilde istişare ettiği muallak. Eğer muhalefete rağmen birşeyler yapıyorsanız, o zaman eleştirileri hainlikle nitelendirmeden sineye çekmesini de bileceksiniz. Aksi taktirde içeride birlik sağlanmadan dışarıda düşmanla mücadelede başarı oranı düşer. Çünkü işler yolunda gitmediğinde bu sefer siz suçlu olursunuz. Başarıyı ise herkes sahiplenir. O kolaydır.
