içim sızladı duyunca.
Gözlerim doldu, uzun zaman olmuştu. Kendime bir söz vermiştim yıllar önce, bir insan için bir daha asla ağlamayacaksın diye.
O sözü neredeyse çiğniyordum.
Ama benim Sadece gözlerim doldu biraz çenem titredi ve pek tabiî ellerim üşüdü.
Bu kadar.
Aklıma bu sözüm geldi ki iyi de geldi yoksa beni o duruma soktuğun için seni asla affedemezdim.
Gerçi...
Uzun uzun nefes almaya çalıştım, göklere bakıp her ikisi de bir külçe gibi kapanmak isteyen gözlerimle savaştım.
Galip geldim ve ağlamadım.
Dedim ya gözlerim doldu sadece.
Sana şunu söylemenin sanırım tam da yeri.
Her sözün tam ve değerinde gerçekleştirildiğine hiç şahit olmadım sana da bunun garantisini veremem ama bu gece artık kalbimden uçup gittiğini hissettim.
Kalbimden uçup gittin...
masum bir kuşun; incecik, huzur veren şakımasıyla değil yabani bir kuş gibiydi bu uçuş.
Demek zaman seni de değiştirmişti.
Huzur bul sevgilim, bitanem.
Evet, utanmıyorum ulu orta bunları sana söylemekten çünkü bu seni son anışım.
artık kalbindeki o hüzün perdesi kalkacaktır.
Mutlu ol.
