yıllarca bir eve yuva demişsin, acısı ve tatlısı ile o ev şahitlik etmiş her şeye.
anıların var, geçmişin var, ilk geldiğin gün gözünde canlanıyor, hani o en mutlu günündü ya..
ve boşanma gelip kapıya dayandı, artık evden ayrılma vaktin geldi, boş boş duvarlara ve etrafa bakar insan.
içi acır her ne kadar boşanmak istesede...
boşanmanın en tırnaklarını cama sürten yanlarından biridir, o evden çıkmak ve bir daha dönmeyecek olmak...
