yabancı dillerde şiir okumaya pek aşina değilim, pek yabancı şair birikimim olduğu da söylenemez. ne var ki bu şiire (veya herhangi bir dizesine) nerede rastlasam hemen açıp tamamını okuyorum birkaç kez, üstelik her okuyuşumda aynı duyguları canlandırmayı başarıyor.
yazarın farklı sınıflardaki insanları, bambaşka hayatları buluşturan ortak paydayı ölüm karşısındaki çaresizliğimiz ve bu çaresizliğe duyulan hiddette göstermesi ve bu hiddeti son bir rica olarak kendi babasında da görmek istemesi gerçekten tarifi zor bir his yaratıyor.
