itiraf etmeye, bilhassa kendime, devam ediyorum sözlük.
kızmayın, yaftalamayın. burası, özellikle de bu başlık benim için artık bir defter. geçmişten hatıralar, gelecekten hayallerin tümünün bulunduğu defter. belki, ben yok olduğum zaman arkamdan okunacak bir kaç sayfa.
her neyse...
çocukluğumdan sonra gençliğimin de yok olmuş olmasına şahit olduğum bu zamanlarda, çok kızgınım.
çocukluğumu yaşayamamın, nasıl bir tat olduğunu bilmememin suçlusu ben değilim. kimse değil. ablam vardı, mücadele o'naydı. ilk kayıp. ilk kaybediş.
gençlik yıllarıma ilk girişimde bambaşka hayaller kurardım ama artık son düzlüğe girdiğimde gençliğimi de yok ettiğimi gördüm. yoruldum artık, istemiyorum savaş falan. saldım kendimi.
sonraki durak ne olacak bay tolga? olgunluk döneminde mi ıskalamayacaksın hayatı yoksa yaşlılıkta mı? boşversene. daha kaç kere barışmayı deneyeceksin dünya ile? boşversene.
bitti. çok savaştın, çok denedin, çok yenildin ve tekrar tekrar deneyip daha büyük yenilgiler tattın. savaş sonrası ganimet, senin hayatın oldu tolga. çocukluğun, gençliğin ve hayatın. hepsi ganimetiydi bu dünyanın.
kum saati aşağıya doğru akmaya başladı tolga. ya zamanı durduracaksın ya da yok olacaksın.
