Bu yalnız berbat şeydir bakın.. bi minik var karşımda şu an, koltukta uyuyakalmış. Öksürdükçe gözleri açılıyor. Onunla beraber ben de sıçrıyorum. Ihlamurlar, pekmezler, şuruplar içildi; sırta yelekler giyildi, üste yorganlar örtüldü; okuldan izin, doktordan rapor alındı. Yok allah, yapılacak her şey yapıldı işte. Geriye de bir şey kalmıyor. "Bak benim elimden bir şey gelmiyor artık" deme şekli olarak hiç yoktan teselli olsun diye patates kızarttım hahah. Yedikten sonra da koltukta sızıp kalmış garibim. çoluk çocuğu olanlara sabır diliyorum, derdin büyüğü size değmesin.
