Ölümler var, başka ailevi sıkıntılar var, hayatından çıkıp gidenler var, çevreyle problemler var, askerlik var, okul var, maddi sıkıntılar var, istediğim ama şu an için olmayacak maddi temelli bir çok isteğim var, askerliğin okulla ilişkisi var, sinir ve stres bolca var yani evet. Çoğu zaman düşünmemeye çalışsam da bazen oradan buradan sızıveriyor.
Kendime hep "herkesin derdi kendine büyük" desem de, etrafımdakilerin dert dediği şeylere karşı bir "sikicem artık" moduna girmeye başladım.
Sorun şu ki bende bir çok şeyden biraz var ama hiç bir tam yok sanki. Dertlerimi nedendir bilmiyorum ama paylaşacağım onca insan olmasına rağmen paylaşmıyorum. Bu elbette bir seçim; belki bunun bir çözüm olmadığını bildiğimden, bana istediğimi verebilecek kapasitede birini göremediğimden bu böyle.
Bazen de tek başıma bu kadar problemle yüzleştiğimden ötürü canım aşırı sıkılıyor. Ama yukarıda belirttiğim sebepten buna razı oluyorum. Aslında farkındaydım da halı altına süpürdüğümden unuttum gibi olmuş, bahsettiğim bu son seçimler ve kaçışlar, eski bir kızdan bana hatıra kalan tek şey galiba.
Dertlerle yüzleşmeyi bilmezdi, stres kontrolü yoktu. Sinir krizlerine girerdi, sinir-stresini çevresine ve bana yansıtırdı. Etrafında hiç sıkıntının olmadığı bir pamuk dünya hayal ederdi, kendi merkezli. O nedenle sevgilisinin, ailesinin yaşadığı sıkıntılar bile onu sinirlendirirdi, kaçardı onlardan. Yardımcı olmak isterdi kendi kafasındakine göre, ama dışarıdan hiç de öyle değildi.
Ben de zamanında ondan destek beklemiştim. Sonra kapattım hislerimi, sıkıntılarımı gömdüm kendi içime. Kimseye de canımı sıkan şeyleri anlatmadım. Akıl zaten istemezdim hiçbir zaman da, destek de beklemedim. Sadece sevdiklerimden 2 gram huzur katkısı isterdim, onu da bıraktım. Elbette dünyanın en büyük derdi bende değildir, ama bende bu sıkıntılar var, benim için gereğinden fazla büyükler.
Şunun da farkındayım ki bunların hiçbirisi dünyanın sonu değil, ama ben bazı şeyleri istiyorum ve bu şeyleri şimdi istiyorum. Bazı sıkıntıları da yok etmek istiyorum, salak saçma olaylar çıkıveriyor. Biraz yardım fena olmazdı elbet, ama kimseye bu yakınlığı sunmuyorum, sunamıyorum, mantıksız geliyor.
