1988.
-
kiminin zamanı çoktu, kiminin hiç yoktu. oysa saatler hep aynı hızda dönüyordu.
kimi yitip giden zamana dönüp bakarken buldu kendini, kimine geçmesi ağır yüktü. oysa saatler hep aynı hızda dönüyordu.
gelmesini beklediğimiz zamanlar oldu da gitmesini hiç istemediğimiz zamanlar olmadı mı?
anlarda mutlu olabilmenin yolunu bulanlar, ne geçenlere beklentili gözlerle bakacaktı, ne de geleni davetsizmiş gibi karşılayacaktı.
zaman mı bizi hem var ediyor, hem yok ediyor, yoksa biz mi zamanı?
her durumda saatler hep aynı hızda dönüyordu.
