Canım yanıyor ancak birazcık durup benim canım yanıyor diyemiyorum. Şöyle köşeme çekilip iki dakika istediğim gibi ağlayamıyorum. Ağlayıp rahatlamak istiyorum ancak ağlamak bir lüks benim için. Bir insana ağlamak lüks olabilir mi? Lüks işte.
Şu sıralar acısız, ağrısız, eksiksiz bir günün hayalini kuruyorum yalnızca. Sabah yatağımdan gülerek uyanıp kahvaltımı edebileceğim, köşeme çekilip kahvemi içebileceğim, hazırlanıp her zamanki kırmızı rujumu sürüp okula gideceğim ve dönüp yemeğimi hazırlayıp yiyeceğim, temizlik yapıp bulaşık yıkayacağım sonra geçip uyuyacağım bir gün hayal ediyorum.
En büyük hayalim basit, sıradan bir gün.
En büyük hayalim.
