Yoruldum demek istiyorum. Ama bunu söyleyebilecek kimsem yok.
Ne ana var ne baba. Dostlarımdan ayrı düşmüşüm. Kardeşlerimle aramızda nedense uçurumlar var.
Yani sitemkâr bir yazı yazıp paylaşsam, hedef kitlem yok. Düşünmeyince sıkıntı yokta, akla düşünce gece yarısı; can acıtıyor.
Birde kimsesiz kaldığın kimselerin hayattaysa insan bir başka hissediyor. Ihanete uğramış gibi, kullanılıp atılmış gibi, yarıda kalmış gibi. intikam almak istiyor da kimden alacağını şaşırmış gibi. Nedir bu hal bu ahval ?
