cuma günü son zil çalar ve dışarda istiklal marşı için toplanılır. herkes sıraya geçer . lise son öğrencileri sırayla bayrak çeker tabi. sıra o hafta kime geldiyse saçlar jolelenir. traşlar olunur . ayakkabılar boyanır. o ğün maç dahi yapmaz üstüm kirlenmesin diye bizim bayraktar arkadaşlar. (sanki görücüye çıkyor adamalar neyse.)
olay şöyle olur ahanda.
tam istiklal marşının ortasında bir çocuk sesi ortalığı yıkar . ama şimdi istiklal marşıda kesilmez. devam edilir ama çocuk hiç susmaz ki. ha bire bağırır. ne söylediği marş bitince anlaşılır. ama çocuk hala abisine aynı kelimelerle bağırmaktadır.
--abi annem abin direk eve gelsin dedi. akşama lahmacun varmış.
ulan tüm okul yıkılır gülmekten 4 yaşındaki çocuğa. ama çocuk hala bağırıyordur . hani abisi kim diyorlar oralı olan da yok . ama çocukta inatçı illaki abisinin duyduğuna emin olacak şimdi. sonra okan dayanamaz oda bağırır.
++lan tamam be şu bayrağın ipini bağlayayım gelecem eşşoğlu eşşek . yeter artık .
ah o saçlar ayakkabılar . efendime söyleyeyim ütülü gömlekler . tüm karizmayı kürsüde bırakmıştır bizim okan .hemde bayrak çekerken vede kürsüde herkesin ortasında . dahası artık herkesin lise bitse dahi okan a soracağı bir soru vardır.
--okan akşama lahmacun varmı lan .
(ulan kız arkadaşı bile çocukla 2 hafta konuşmadı be)
