yol biraz uzadı
kestirmeleri kaçırdım
nefesim yetmedi bazen
bulutlar bile yolumu kesti
toprakla iyi anlaşırdım
ta ki bulutlar ortaya çıkana dek
bata çıka devam ettim
üstüm başım kirlenmişti
ama zihnim hiç bu kadar
berrak olmamıştı
gözümde her şey daha netti artık
bir şekilde adım attığım yolda
yolun sonunu görebiliyordum
fakat istediğim bu muydu?
bilmiyorum
yola alışmıştım
bulutlara artık kızmıyordum
batmak artık keyif veriyordu
sonunda çıkabildiğim için
ama yolun sonu gelmişti
adımlarım geri geri gider oldu
tüm bunları yolun sonuna
ulaşabilmek için çekmiştim
anlamsızlığıma tahammül edemiyordum
neden böyle yapıyordum
bilmiyorum
bata çıka geldiğim bu yolda
kestirmeden gidenleri
bu yolu pek sevemeyenleri
sevseler bile
zamanı olmayanlar
yolun sonuna geldiklerinde
yağmur damlaları altında
yola devam ediyorlar
