tanrı inancından ziyade tanrı inancı kullanılarak topluma yapılanlar görüldükçe toptan bir tiksinme durumudur. çünkü kişide en ufak bir ilahi ışık gören bilumum leş kargaları o kişinin çevresine toplanır ve onu kendi çıkarına kullanmak için çalışır. din her zaman sömürünün en etkili ve en sık kullanılan yöntemi olmuştur. zeki insan belki de sadece tanrının, günde 5 öğün yatıp kalkmadığınızda sizi cayır cayır yakacak kadar kompleksli olmadığını varsayar. tabii kompleksliyse de vay haline o zeki insanın... ayrıca kişi emerson gibi, thoreau gibi, içten içe bir tanrı sevgisi, saygısıyla (bkz: sublime) dolu da olabilir. bu tanrıya allah veya başka bir şey demez, onu sadece soyut bir güç olarak görüp bütün kainatın aslında kendisinin yansıması olduğunu varsayıp bir sineği incitmekten dahi çekinirken bizim çevremizdeki "gerçek allah dostları"nın çatır çatır para basmalarına, dünyayı, insanları ve koca bir ülkeyi tüketmelerine de bakarak bu durum daha çok tartışılabilir...
