MEhmet Pişkin bana hep bir değişik hissetirir kendini bazen sanırım onda o cümlelerinde kendimden bir şey duyuyorum diyedir belki. Neslican hanımı tanımıyordum ölene kadar toprağı bol olsun pek diyecek bir şeyim yok. Mehmet Pişkin’nin ölümü beni daha çok etkileyen ve üzen bir durum. Spesifik bir sebebi yok ama. Hanım abla içinde üzüldüm ama bazı şeyler çok şov bazı şeyler çok hayatın içinden. Neyse daha fazla yazarsam linç yiyeceğim.
Her canlı bir gün ölümü tadacaktır diyerek sonlandırıyorum entrymi sağlıcakla kalın.
