şimdiye kadar stüdyo konuğu olarak katıldığım programların en eğlenceli geçeni.
biz de daha değişik konuklar bekliyoduk; ama "iyi ki de bu konuklar çıkmış" dedirtti. mehtap, "bu niye çıktı yaa, pavyon şarkıcısı ıyyy" zihniyetindeki insancıkların bakışlarına ve sözde laf sokmalarına karşın; içtenliğiyle beni kendine hayran bıraktı. "ne çok gülüyodu o kadın yaa" diye serzenişte bulunan(?), "15 yaşında bu piyasaya düştüm" lafına kahkahalarla gülebilen organizmalar ise, onu hiçbir zaman anlayamayacak. o kadın orda hayatından, geçtiği yollardan bahsedip çok da güzel duygu sömürüsü yapabilirdi. yaşamı ve ortam buna müsaiiti. o ise bunun yerine değer bilmez, düz insanları güldürmeyi tercih etti. ama bunu bile göremedi o süper kültürlü üstün tabaka insanlar.
sonra sibel'e laf attılar. stüdyoda sibel hanım'ın 3 sıra arkasında arkasında oturduğum için daha rahat gözlemleyebildim hareketlerini. programdaki en ağır başlı, en asil, en güzel insandı. yaşadığı şeyler, bir gülümsemesiyle anlaşılıyordu sanki. "pavyondaki izleyicilerle burdaki izleyiciler arasında ne fark gördünüz" gibi bir soruya gülümseyerek verdiği "burdakiler daha sıcak" cevabı beni ağlatabilirdi duygusal bir insan olsam; ama o çok entel insanlar ne dediğimi anlayamaz elbette.
nilgül'ün çalan şarkılara*** verdiği "ay bunlar ne, hiç duymadım" tepkisi, aslında "mehtap, pavyon şarkıcısı ahuhahah, bu ne yaa ehuheh" zihniyetinin bir temsilcisi sayılabilir.
hayır, ben de demet akalın, ismail yk dinlemiyorum; ama bu şarkılar gittiğim her yerde çalıyor. olmadı, zap yaparken karşılaşıyorum. "hiç duymadım aa" demek ne kadar dürüstçe?
ve son olarak en güldüğüm soruyu yazayım da tam olsun:
barack obama'nın ön adı nedir?
a) şenol
b) mahmut
c) hüseyin
d) berke *
