Ruhsal ölümün gerçekleşmesinden sonra oldukça kolaylaşan hadise. Önce fikirler ve hayaller ölür. Akabinde belki cesaret ve umutsuzluk Bu yıkımı tamamlar. Yavaş yavaş birileri seni parça parça çalıp yok etmiş gibidir. Umut etmeden yaşamak oldukça zordur.
Bir müddet sonra hayattaki hiçbir şeyin tasarladığın gibi olmadığını anlarsın. Zaman gelip geçerken yaşadığın hayat doldur boşalttan farksızdır. Yemek için kazanır, kazandığını yersin. Hoş bir ev, araba falan alsan da diğer insanlar gibi eşyalara tutunamayıp sorgulayan ve dünyada, insanlarda anlam arayan bir tipsen bu dünya yine sana yetmeyecektir. Çünkü insanların çoğu bu hayata birkaç eşyayı almak için katlanıyor gibi.
işin, kazandığın para, giydiklerin, gelecek hedeflerin, ailen, arkadaşların, aşık oldukların hiçbiri ama hiçbiri yeterince bağlayamamıştır seni bu kaosa. Artık yorulmuştur ki bedenin de birileriyle uğraşmaktan. Kendini anlatmaktan vazgeçtiğin, sustuğun yer daha da dibe çöktüğün yerdir ki burası intihar denilenden birkaç level öncesidir.
Maddiyata değer vermediğin gibi maneviyatın da çevrendekilerin sığlığını görünce eksik kalmıştır. O noktada kendini kendin teselli etmekten yorulur ve belkide en mantıklı olanı seçersin. Kaçtığın bu adi düzenin adı intihar olur sonra.
