hic beklemedigim bir zamanda geldi, bir sey soyleyemedim, aglayamadım da sadece boslukta asılı kaldım ne acı hissedebildim ne de huzur sadece hiclikti bu hissettigim sen degilmiydin bana "seni bırakıp gittigim gunden beri hep bosluktayım yasıyorum ama sebebsiz hiclikler icinde" diyen o zaman sana sadece gulup gecmistim "hiclik degil bu yasadıgın vicdan azabın rahat bırakmıyor seni" demistim evet hayatım boyunca hep seni sorguladım, hayatım boyunca yanımda olman gereken, birlikte paylasmamız gereken tum durumlarda kafamı yaslayacak bir omuz vermedigin icin, yanımda olup sevincimi, acımı paylasmadıgın icin hayatım da olmadıgın icin, kimseye agız dolusu anne diyemedigim icin, belki en korunmam gereken zamanlarda korunmasız ve yarım bıraktıgın icin yargıladım, pesin hukumler verdim ve mahkum ettim seni..
simdi mi kendimi sorguluyorum cenazende herkes seni bir daha goremeyecekleri icin sarılıp kokunu duyamacakları icin, iki kardesim sozde kardes sana bir daha anne diyemecekleri icin agladılar ben mi agladım evet neye ne nicin agladıgımı bilmeden agladım belki hic anne diyemedigim icin senle bir sey paylasamadıgım, buna asla izin vermedigim icin, kendime kzıdıgım , yeni baslamısken beni bir suru keske ile bırakıp gittigin icin, pismanlıklarım boyumu asdıgı icin agladım.
benim icin yazdıklarını okudum olumunun uzerinden ay gecmesine ragmen yeni cesaret edebildim sana "seni hayatım boyunca asla affetmeyecegim" dedigim gune lanet ediyorum simdi, ben seni o gun bunu duyduktan sonra gozunden sessizce akan yası gordugumde affettim aslında, belki bir sey paylasamadık senle ama ben seni hep en derinde sevdim, ne kadar "herkese asla sevmiyorum bir sey hissetmiyorum, hayatımda ki yeri beni bırakıp gittigi gun doldu" desem de yalan soyledim hic dolmadı senin yerin, dedigin gibi hiclikte yasadım bende aslında sen gibi.
