ankaralıysanız ve üniversiteniz içinde barınılan sosyal ötesi bir mekansa* ve yolunuz 1 saat sürüyorsa, yurtta kalanlara, akşamları batak çevirenlere, istediği yerlere gidenlere yüksek mertebeden bir gıpta ile bakarsınız. hergün otobüste çektiğiniz çile esnasında bu otobüslerde balık istifi geçen saatte her gün neler yapılırdı diye düşünmeden edemezsiniz. bir yandan da ankarayı sevmeyenlere gıcık olursunuz, tabi ankarayı sevdirmeyen melih gökçek'e de.*
