anneyle baba boşanınca babadan tamamen kopan biri olarak bu konu hakkındaki yorumum:
boşanma sonucunda baba evden gidince yürekte elbet bir boşluk oluşuyor. ancak bu boşluğu nasıl dolduracağınız size bağlı. örneğin: ben önce annemi, sonra kendimi baba yerine koydum. elbette gerçek bir babanın yeri gerçekten dolmuyor. ara ara "belki evlenince karımın babası bu boşluğa tampon olur." diye düşünsem de, gerçekte bunun mümkün olmadığının da farkındayım. yine de kendi kendime babalık yapmanın beni gerçek bir babalığa hazırladığını fark ettim. bu da bana babalığın değerini öğretti.
sonuçta iyi bir babam olmadı ama, artık iyi bir baba olacağıma söz veriyorum. ve biliyorum ki; bir baba çocuğunu kırarsa bu kırgınlığın telafisi mümkün değildir. bir çocuk babasını kırarsa da, babanın bu kırgınlığı hakkaniyetle telafi etme sorumluluğundan kaçmaya hakkı yoktur.
