insanın dönem dönem içinde bulunduğu durumlar ve bu durumlara göre şekillenen ruh halleri var.
Her durumu ve ruh halini yansıtan da bir Kemal Sunal filmi var.
Kemal Sunal'ın o durumun içinde bile hala gülebilmesi var, güldürebilmesi var. Düşünsene 100 numaralı adamı. Ya en büyük Şabanı.
Kiracı var daha sonra.
Düttürü dünya var.
Öğretmen Kemal var.
Her filmin sonunda yola gelen kötü adamlar var. Film boyunca Kemal Sunal'a kök söktüren ama filmin sonunda ona sarılan onu bağrına basan ailesi var. Küslüğe son verip aslanım be diyerek buna sarılan arkadaşları var.
Kemal Sunal'ın ne kadar kötü biri olduğunu anlayıp yere bakarak dudağını büze büze terkettiği kızın pişman olmuş koşusu ve sarılmaları var.
Kemal Sunal filmlerini gülmek için izlediğimde vasat gelir. Çünkü her filmde tekrarlayan espiriler, biraz demode olmuş espiriler. Ama o filmleri içindeki turkuaz haykirisi arayarak izlediğimde
Dünyanın en güzel şeyini yapıyor olurum.
