bu sana son seslenişimdir...
sanma ki ölüyorum,
seni öldürüyorum içimde, tek bildiğimdir...
durdum!
kabuk bağladıkça kanayan bir efkar içimde...
ki gece perde perde iniyor
yakılan anılarımın üzerine...
ve sen giderken geriye kalan masum bir çaresizlik,
emanet aldığım çocuğun öksüz gözlerinde...
sustum!
sensizliğin özetini çıkarırken odamda,
yalnız bir sevda,
yalnız bir adam,
yalnız bir yalnızlıktı, benim yaşadığım...
ve bütün gitmelerinin ardından
oturup ağlıyordum, saçma.
tükendim!
ne yüreğimde o eski sevda,
ne gözlerimde çaresiz bir bakış var...
biraz geç olsa da
alıştım yokluğuna...
ve öznesiz bir sevdaydı bu benimkisi
ki sen küllendikçe palazlanan bir ateştin bir zamanlar
şimdi ise;
unutuldukça harlanan bir korsun
ve artık;
hatırlamayacağım seni ne olursa olsun...
--spoiler--
