pek çok örneğini gördüm bugüne kadar. can yücel'in, attila ilhan'ın ne şiirleri heba edilmiş, içim acıdı. yalnız bir kaç şarkı var ki, 'evet evet işte bu' dedirtecek kadar güzel.
can yücel'in 'yapraklar, şarabi eşkıyalar ve cocuklar olmasa benim gayrı kimim var?' sorusunu sorduğu o harika şiiri: yaprak dökümü. yeni türkü öylesine güzel yorumlamış ki:
attila ilhan'ın harika bir şiiridir aslında, pek kimse bilmez. nedense herkes nur yoldaş ile anımsıyor bu şarkıyı. oysa, dinledigimde benim aklima gelen tek şey, o şahane serseri, attila ilhan. evet evet sultan-ı yegah bahsettiğim şiir.
bir diğer can yücel şiiri ve yine harika bir yeni türkü yorumu. istanbul'a ilk gideceğim vakitti, yıllar yıllar evvel. ilk kez o gece dinlemiştim, dün gibi hatrımdadir. başka türlü bir şey şiirinden bahsediyorum.
