döneminin en cesaretli insanıdır.ne zaman zülfü’nün “şarkışlaya düşürmesin” eserini dinlesem gözlerim dolar.tam bağımsız türkiye derken ne demek istediğini belki şimdi anlayan daha fazla insan vardır.dönemin şartları vs düşündüğümüzde özele girip hatalarını bulacağımıza makro düzeyde incelendiğinde lider kavramının oturduğu yegane şahsiyetlerden biridir bence.şimdi ki üniversite gençliği ile yakından uzaktan alakası olmayan insandır.ne zaman bu kadar hızlı değiştik sorusunu sordurur insana.kaleminin kırıldığı an hala tam bağımsız türkiye demesi,ailesine yazdığı özellikle babasına yazdığı mektuplar bazı gerçekleri gün yüzüne çıkarır.keşke o dönemde yaşasaydım diye düşünürüm.en azından daha karakterli insanlarla daha karakterli bir hayatım olabilirmiş.
