aile desteğini bir kenara bırakırsak -ki aile desteği de alamamış olabilirsiniz- arkadaş,eş,dost ve sevgilisiz zor zamanlardan geçme durumudur. bu olayın insanı güçlendirdiğine dair rivayetler var. beni tanıyan bilir tanımayanlar için ise 20li yaşlarımın sonlarındayım. şu son 2 yılda hayatımın en virajlı yollarını en zor zamanlarını yaşadım. hayatımda gerek işim gerek sosyalliğim gereği yüzlerce insan var / vardı.
fakat bu zor zamanlarımı nerdeyse tamamen yalnız geçirdim. kimseye ihtiyacım olmadığını sadece kendime kanıtladım. son bir çabam oldu yalnız geçirmemek için bu dönemlerin en azından son demlerini ama onda da işler yolunda gitmedi. ancak bundan sonra düzlüğe çıktım / çıkacağım. bu saatten sonra gelenden de gidenden de allah razı olsun. bana kimsenin ne varlığı ne yokluğu koyar.
gece gece kafanızı şişirdim belki ama bunları daha derli toplu anlatmak da isterdim fakat aklıma bunlar geldi.
bu da böyle bir yalnızlık manifestosu özeti olarak dursun kenarda.
