feci şekilde korktuğum maçtır.
korkunun sebebi ise kesinlikle kaybetmek değil. her takım sahaya çıkıp kaybedebilir. ama benim korkum rezil olmaktan yana.
kendi yaptığınız bir iş söz konusuysa rezil olmaktan korkmak sizi felakete sürükler evet. ama fenerbahçe'yle ilgili ufak bir sorun var bu konuda. sahaya çıkıp hiçbirimiz oynayamayacağız... onun yerine sahada 11 kişi mücadele edecek ve en kötü tarafı da bu. işler kötü gittiği takdirde, yapabileceğiniz hiçbir şey yok ve eliniz kolunuz bağlı olarak izlemekten başka çareniz de yok.
bir fenerli olarak bu kadar umutsuz olmam aslında çok talihsiz bir durum.. hep destek tam destek diye düşünüp, en azından içimde bir umut beslemeliyim değil mi? malesef o bile yok! umudum yok kazanmaya dair. bırakın kazanmayı, beraberlikten bile ümitli değilim. çok büyük sürpriz olur fenerbahçe yarın kaybetmezse...
savunma follofoş, sorumsuz bir kaleci, debelenip pres yapmaktan son vuruşu yapmaya gücü kalmayan bir 14 numara, ve en kötüsü sahada olamayacak olan ve bizler gibi evinden televizyonundan bu maçı seyretmek zorunda kalacak olan alex...
düşünüyorum düşünüyorum çıkamıyorum içinden. ne yapılsa işler acaba diyorum, yine bir şey bulamıyorum. en temizi hiçbir beklentinin olmaması belki de.. en azından beklentim olmayacağı için hayal kırıklığı da yaşamayacağım...
allah hepimize önce sabır, sonra kolaylık versin yarınki maçı izlerken...
umarım fenerbahçe beni yanıltır da ben göt olurum, razıyım vallaha!
