Uzun zamandır istemsizce uyguladığım bir savunma mekanizmasını fark ettim. Şöyle ki; Bir şey canını mı sıkıyor? Kaldır onu gözünün önünden. Bir cisim ya da kaldırılacak bir şey değil de Zihninde mi? Hafızanın vitrinine koyma onu, at, varlığını bile unutacağın bir çekmeceye.
Gün sonunda herkes kendi ile baş başa ve en değerli şey, biziz. Siz de uygulayın kardeşlerim. iyi gecener.
