çipras'a bak. "nato'dan çıkacağım", "avrupa birliğinden çıkacağım", "türkiye ile sorunları çözeceğim" noktasından nerelere gelmiş. hey gidi. üniversite yıllarımın en büyük hayal kırıklığı idi bu adam. her geçen gün daha da ivmesi artıyor. yani hayal kırıklığımın. üniversitedeydim, bu syriza'nın zaferine nasıl sevinmiştik anlatamam. fransa'da hollande kazanmıştı. ispanya'da yerel yönetimler sosyalistlerin eline geçmişti. bizde de hdp barajı geçmişti ilk kez. gezi olayları oluyor. romanya'da psd ve lideri ponta saltanatı sarsılıyordu. avrupa'da sokak eylemleri geleneksel-muhafazakar-cumhuriyetçi iktidarları sarsıyordu. böyle bir sol ve özgürlükçü dalga tüm avrupa'yı bir sarsmıştı. çipras da hollande da hdp de ispanyol sosyalistleri de (laclau'nun kemikleri sızladı adamın) hepsi hayal kırıklığı ile son buldu. ama en büyük acı işte bu çipras denen adam. zaten fransa'dan, abd'de falan öyle bir sol dönüşüm beklemiyorduk. sadece taktiksel simgesel olarak orada solcuların bulunmasından memnunduk. ama işte çipras. o başkaydı. en umut bağlanan oydu. gerçi olan yine bize oldu. bu da bizim 68'imiz olmuş oldu.
