17. dönem, burdur binbaşı maruf kışlasında, zpt-2 bölüğünde, (sözde) tankçı olarak yaptım askerliğimi. nisan ayında yaptığım için havanın en güzel zamanlarıydı, ne üşüdük ne çok bunaldık.
başımızda asteğmenler vardı. bize arkadaşları olarak yanaştılar hep sağ olsunlar bir sıkıntı yaşatmadılar hiç.
rütbesi en yüksek yarbay gördük biz, haftada bir alay içtimasına gelirdi sadece. onun bile bize karşı tavrı çok güzeldi. bir keresinde ciddi bir şey varmış gibi 800-900 adamı nizami yürüterek, çarklar yaptırarak, sıralı bir şekilde çevresine dizdirdi hepimizi. ne diyecek komutan diye bakarken, şimdi detayını hatırlamadığım, temelin taşaklarıyla ilgili bir fıkra anlattı siktirin gidin dedi sonra. *
uzman çavuşlar, astsubaylar, subaylar hepsi sağ olsun bize çok iyi davrandı, bir kaç kısa dönem askerden oluşan, yaşları hepimizden küçük çavuşlar vardı. onların arasında vardı bir kaç kendini bilmez salak, onlarında cahilliğine verdik, komutanlarda gerekli uyarıları yaptı kendilerine akabinde.
uzun süreli nizami yürüyüşlerin dışında (günde 20 km'yi geçtiği dahi oldu) bizi yoracak bir şey olmadı. zaten kısa süre içinde nasıl arazi olunuru çözdüğüm için hiç sıkıntı yaşamadım.
göze batmadan nasıl toplu alanlardan kaçacağınıza kafa yormanızı öneririm, yoksa güneşin altında beklersiniz karpuz gibi.
