bütçemize göre para harcıyoruz. bütçesi olmayan bir öğrenciye kredi imkanı sunulması harika bir fırsat.
şimdi önümü görmeden, bir iş sahibi olacağımdan, kazanacağım paraya dair bir fikrim olmadan bu krediyi çekiyorum. ödeyememe ihtimalime karşı bir b planım yok, ailemin diyelim bütçesi yok, diyelim bre eşek herif borç senin diyorlar, artık yetişkinim çünkü.
herkes gidiyor diye ben de gitmişim üniversiteye. biraz macera arayıp bi de şehir dışında okumuşum. iş yok, para yok. ama eğitimim için harcadım o parayı..
nasıl ya? üç bin liralık sertifikayla iş buluyor, para kazanıyor insanlar. yirmi bin liradan söz ediyoruz.
yüksek öğrenim bir zorunluluk değildir ve ne yazık ki harcamalarıyla birlikte gelir. bir ev beğendim, sekiz yüz bin liram yok. alternatif ararım. mantık bu arkadaşlar.
ha devlet desteklemeli mi, keşke. işte ev alanın, üniversite okuyanın, hastasina ilac alanin, işi batanın, alısverise gömenin.. herkesin yirmi bin lira kredi borcunu silseler refah içinde yaşarız bu ülkede.
