hümanist olmak insan severlik değildir. salt insan düşüncesiyle hayata bakmaktır. aslında daha da temelde tenselci bir bakışla ruhani olanın reddidir. nitekim hümanist akımlar da dine karşı oluşturulmuştur. dinlerin insanın tenselliğini aşağılayıp onu ruhani bir varlık haline sokma girişimine seküler bir karşı koyuşla tenselliğin yüceltilmesini hedef alır. insan merkezli olmak da aslında budur. yoksa insan sevmek değildir. nitekim fransız devriminde hümanistler kilise yakıp krallar ve yandaşlarının kafasını kopartıyordu. ama onlar hümanisttiler, insanca yaşam için insan artığı olan kişileri temizlemeyi insanın doğasına hakaret olarak görmediler.
