Umarım en az benim kadar mutlusundur falan derdim herhalde.
Zaten şu an ona bir şey deme dürtüsüyle değil de burada yazılanları okuyunca hissettiğim "aaaa yazık bee" duygusuyla yazıyorum. Ne çok nefret, ne çok kazık, ne çok tiksinti, ne uçlarda tepkiler. Eğer bunu bir çember gibi düşünürsek eğer Şöyle misler gibi de bitebilir bir ilişki, hani başladığı gibi. Öyle bitmediği durumlarda da bu eski sevgililere gösterilen nefretin asıl insanın kendisine Tahammül edememesinden kaynaklandığını düşünmeye başladım. Artık affedin o dönemki kendinizi, yanlış kararlarınızı, eğer gösterdiyseniz acziyetinizi. Kapatın şu sekmeleri tek tek abi bir salın. Mis gibi kendinizi sevince onun size zaten hiçbir şekilde bir şey hissettiremeyeceğini fark edeceksiniz. Şurada üç günlük dünyada Size iyi gelmeyen birini / birilerini de bu kadar önemsemeyin ne gerek var yani.
