birbirimize haz yerine acı veriyor olmamız. bu temel ilkedir. onun dışında bir sürü sözel nedenler olabilir ama sonuçta acı veren şeyden kaçınmak insani bir davranış. diğerleri daha haz verecek noktaya geldiğinde artık hazzı arzulayan beden acıyı terk eder. sonuçta bu bizi koşullayan şeydir. ben suç işlediğimde devlet bana acı veriyor( ceza) neden? onu bir daha yapmayayım diye. mantık bu yani. ayrıca bunun dramatize edilecek bir yanı da yoktur. birleşmek kadar birleşmeyi bozmak da insanidir. hatta yeni hazlar için ikili fırsattır.
