varolmayan ama varmış gibi gösterilmeye çalışılan toplumdur. tamam belki olayı stadlarda kodamanların önünde askeri biçimde çocukları yürüterek kutlamak geçmişte kalması gereken uygulama ama daha iyisi için çalıştın çabaladın da kabul etmediler mi iki gözüm? hem bildiğim kadarıyla kimse kimseyi de bir şeylere mecbur bırakmıyor, istemediği halde zorunda hissederek katılıyorsa bu törenlere bir kişi o onun iki yüzlülüğü olur. ne bileyim, "otur evinde blue cheese serpilmiş makarna eşliğinde şarabını yudumla". biz zorunda hissetmeyenler olarak mutluyuz çünkü.
