Birincisi topluluk içindeyken yalnız olmak. Bu iyidir çünkü hakikat budur.
ikincisi tehlikeli olanıdır, başlıkta kastedilen yalnızlık türü bu olsa gerektir. Başlarda iyi gibi görünür ama bu bir tür kişinin kendisini aldatmasıdır. Zamanla insan canlı olan bir şeylerle irtibata girme ihtiyacı duyar. Ölü olan her şey (bilgisayar, televizyon, telefon vb..) ilgisini yitirmeye başlar. Kişi yavaş yavaş bir kara delik gibi kendi içine çöker. Buradan çıkmanın pek çok yolu vardır, genelde çıkılınca daha güçlü çıkılır. Diğer türlüsü akıl hastalığı, bağımlılık ve daha da telafisiz olanı intihardır.
