ölmemesi kadar koymaz. nasıl bir acıdır her gördüğünde diri olması. bide dağ bayır demeden dolaşması. insanın bi an içi çekiliyor, hiç ölmeyecekmiş gibi bir duruşu var. karşılıklı sofraya oturduğumuz günde her daim benden çok yemesi, olaylara karşı bu denli siklemezliği belki de onu dinç yapıyor bilemem. ancak hüznüm çok derin. şu an yanımda olmasa da bir yerlerde yaşıyor olduğu hissi gerçekten çok acı.
