"Herkes yemek için yaşar, fakat ben, yaşamak için yerim" diyen Sokrates'in evine, bir gün çok sayıda misafir gelmiş. Yemeğe kalmaları gerekince, karısı Sokrates'i mutfağa çağırarak, "Görüyorsun, çok az yemeğimiz var. Bunlar, konuklara yetmeyecek, acaba ne yapsak?" diye sormuş. Sokrates, düşünmüş; sonra, "Gelen misafirler tok gözlü, alçakgönüllü iseler yeter"; "yok, eğer bunlar aç gözlü, kendini beğenmiş kimselerdense, ne yapsak yetmez." demiş.
