geç uyanıp işe geç kalmak gibi bir şey olsa gerek. burada sorun sevgide veya sevgilide değil, mutlulukların insan hayatında mutsuzluklara oranla çok daha fazla yer etmesiyle izah edilebilir. herkes kendinden pay biçsin... yaşadığımız acı şeyler bizlerde belki senelerce iz bırakırken, yaşadığımız en kral mutluluğun süresi birkaç günü geçmez. sevgili de böyledir. içinde "sevgi" gibi kutsal bir kelime geçtiği için hep mutluluk ararsın ama gördüğün mutluluklar yaşadığın mutsuzlukların gölgesinde kalır. çünkü arada "sevgi" kelimesinden türeme bir birliktelik vardır ama yaşananların sevgi kelmesiyle çok da fazla izahı bulunamaz.
not: mutluluk aramaya da değmez. bulsa dedem bulurdu rahmetli...
