yaş ilerledikçe artık insanlar dullukmuş bekarlıkmış bakmıyor bile. bir süre sonra insan sadece mutlu olabileceği biri arıyor.
bir sürü arkadaşım var, çocuk sahibi olup da dul olan kadınla evlenip çocuklarına babalık yapan veya tam tersi. mutlular.
bence artık zihinsel olarak bir şeyleri aşmış insanlar bu detayları önemsemiyor. hayat zaten yeterince zor ve yıpratıcı, dulmuş, bekarmış filan bunlar armudun sapı, üzümün çöpü...
