sana geç kalmış olma fikri beni derinden parçalıyor. sana dair hislerimi içimin en karanlık yerinde sakladığımı ve bir daha oradan çıkamayacaklarını zannederken, seni küçücük nüanslarla hatırlatan kuvvetli bir ışık bu karanlığı delip geçmeye yetiyor. seni biriktirdiğim her anı gün yüzüne çıkmaya başlıyor ve beni seninle baş başa bırakıp kaçıyor. seni düşlerimle hissediyorum ,yer küremin en güzel ,prensesi.
uzun süreden sonra edit; malesef 4 yıl olmasına rağmen unutamıyorum, olmayacaksınız siz..
