yıllardır annem ve kız kardeşimle yaşıyorum. evde regl olan birey odasından sürünerek çıkıp, sarındığı battaniyesinin aralığından usulca ‘hastalandım’ diyor ve eğitildiğim şekilde hareket ediyorum. sıcak su torbaları, çikolatalar, masajlar, sürecin bitimine yakın depresyon alışverişi, bitiminden sonra minik bir kutlama..
beheey! neler yaşadık biz. kurtulmak için evden 1400 km uzağa otele çalışmaya geldim ve yine sıradan bir sabah whatsapp grubumuza ‘hastalandık galyalılar’ gibi mesajlar geliyor.
mevzu bahis aile olunca her şeye katlanılıyor, canıma minnet.
