hala düşünmeden edemiyorum, "evlenmese olurmuydu" diye.
hadi diyelim, bu travmatik süreci bir şekilde atlattı (sonuçta, hata kaza, kendi rızanızla bile 12 yaşındayken biriyle beraber olsanız, eninde sonunda bu sizi psikolojik olarak bir yerden yakalar sanırım). çocuk, köylü çocuğu (imiş). okuduğu okuyacağı, o da ailesi izin verirse, ilköğretim sonuna, benim bildiğim dilde, orta okul sonuna, yani olduğu olacağı 14 yaşına kadar. böyle birşey yaşamış bir kız çocuğunu da küçük bir yerde zor okutursunuz. aile izin verse, okul yönetimi sorun çıkartır. onlardan da geçtiniz, o okuldaki çocuklar, hele ne yeni yetme oğlanlar, ne de yeni yetme kızlar rahat verir.
bir şekilde bitirdi diyelim bu çocuk. daha da serpilmiş olur, zaten adı çıkmış (boyle durumlarda, toplum genelde "dişi köpek kuyruğunu sallamadan.. politikası güttüğü için hırsızın çaldığı yanına kar kalır, adı bile anılmaz, kız ise adının başında "or**spu" sıfatıyla anılır) bulunduğu yerdeki liseye gidemez. gitse de, ortaokulda azcık rahat yüzü gördüyse bile, lisede hayatta bırakmazlar, kendi taktıkları sıfat gibi davranmaya başlarlar. sonunu siz takdir edin...
misal, çok çalıştı, kaçmak için bulunduğu bölgeden, geçmişinden, burslu bir öğretmen lisesini* kazandı. ailesi izin verdi, bir şekilde bitirdi okulu. bu işte kurtulduğu nokta olabilir. ama insanlar unutmaz, rahat vermez. 10, 15, 20 yıl sonra bile hatırlayacakalar, "daha 12 yaşındayken yaptığı or**spulukları"!!!
işin en kötüsü de, bunlar iyimser ihtimaller. babalar razı gelmiyor kızlarının evlenmemesine, kötüye çıkan adlarının temizlenmesi lazım. çevre izin vermiyor, unutmuyor olanları. okullar kabul etmiyor, paralar başka yerde okumaya yetmiyor...
bu çocuk ilk değil, son değil... insanlar ders almıyor. daha nicesi olacak, biz bu filmi daha önce de görmüştük...
