daima pozitif olmaya çalışmam, bunun aslında gerçekleşen kötü duruma karşı işe yaramayan bir inkarcılık olduğunu bilirim.
yağcılık yapmam, bir şeye ihtiyacım olursa ve karşıdaki kişiyi tanımıyorsam ilk önce kendimi tanıtır sonra ''şöyle bir şeye ihtiyacım vardı, yardım edebilir misin?'' diye sorarım. hiç ''güzel abim, ablam'' muhabbetlerine girmem. bana yapana da soğurum.
çok yıkıcı durumların duygusallaşmadan üstesinden gelebiliyorum. o konuda biraz ruhsuzum.
