silahı tuvalette bulma kısmı ile baştan kaybeden mektuptur. o gavatın veya babasının ölmesine üzüldüm mü ? şimdi rabbin bildiği kuldan saklanmaz zerrece üzülmedim. ateşleri bol olsun. ancak haddime değil tabi ama ölmeleri veya yaşamalarının kararını ben verecek olsaydım yaşamalarını tercih ederdim. inanan insanlara göre yaptıkları eylemin neticesi cehennem. ancak bu dünyada da cehennemi yaşamaları daha bir tatmin ederdi şahsen beni. her gün o ölüm korkusu ile hücrelerinden çıkamadan yaşamak. haftalarca aylarca yıllarca..
ceza evi ziyaretlerine giden birisi olarak oradaki insanların çaresizliklerini görüyorum. özgür değiller. çoğu 20 sene ve üzeri ceza alan insanlar var kapalı ceza evlerinde. o çaresizliğin ve tutsaklığın üzerine bir de her gün ölüm korkusu ile yıllarca yaşasaydı bu iki gavat çok daha güzel olurdu. ve tecavüz + nefsi müdaafa hariç insan öldürme suçlarına artık caydırıcı cezalar gelmesi lazım. bu suçu işleyen veya işlemeye meyilli tipleri sadece hapis de kesmiyor artık ellerinden özgürlüklerinden daha başka şeylerin de alınması lazım.
