Birkaç gün sonra terk edeceğim şehir.
Aldatmaya meyilli bir sevgili gibi oldu benim için daima.
Ne zaman ondan gidecek olsam gözüm arkada kalır, başkası sahiplenmesin isterim.
Hani sevgilin tenine dokunur da, bir daha hiç kimse onun gibi dokunamaz ya.
Ankaranın ayazının yerini hiçbir şehir doldurmuyor.
Ayazını dahi seviyorum bazen.
Başka hiçbir şehirde ankara'da olduğu gibi somutlaşmıyor nefesim.
Ankara'da göğe yükselen nefesimin oluşturduğu tabloları andırmıyor başka bir şehir.
Belki burada büyüdük diye seviyoruz bu şehri.
Bazıları denizi yok, sevilecek yanı yok derler.
Sorarım onlara griyi sevmeye hangisiniz cesareti var ki zaten?
O yüzden cesur insanlar şehridir ankara.
Mavi varken, gri yaşamayı tercih etmiş insanların şehri...
