görmenin modern bağlamda anlaşılmadığı devirlerde büyüyen tanrılardan ilham alınmak istenmiş ve bu amaçla gözün nesnelere nüfus etmesi gündeme gelmiştir.tabi olanlar safi görgül düzlemdeydi dolayısıyla yaklaşık değerler taşıyorlardı.buna rağmen büyünün informal mantığının mirasını taşıyan kavimler henüz gerekli epistemeolojik olgunluğa ulaşmadığı için kendilerince sorun yoktu.yıldız falları,anatomik yaklaşımlar hepsi bunun parçasıydı.şeriatta kadının tesettürü öncelendiğinden ve dinin büyüyü doğru yere kanalize çabalarından ötürü(sınırsız tane bulunduğu varsayılan niyetin 99 isme yani sonsuz tekilliğe dönüştürülmesi) anatomik okumaları yasaklamış bunun kapsamında vücudun olabildiğince az yerinin görünmesini buyurmuştur.
