ne zaman ki bu başlığı görsem yazmayacam lan buraya, benimki bitmiyecek işte diye kendi kendime söylenirdim. 7 aylık birliktelikten sonra aradan 3 ay geçti. sen hala rüyalarıma gelirken, seni yaptıklarına rağmen tam olarak içimden atamasam da sen 3 ayda beni aldattığın kişi ile beraber üçüncü beraberliğini yaşıyorsun... sadece yazık diyorum ve kendime sövüyorum... bu kadar derinden sevdiğim için " oğlum harbi malsın lan" diyorum. seni tüm saflığımla sevdiğim için, bana başkasıyla beraber olduğunu söylediğinde kalbimin sıkıştığı, kendimi ölecek gibi hissettiğimde bile hala seni düşünüp eğer şimdi bana bişey olursa aileme senin yüzünden olduğunu söyleme dediğim için , sonra durup uzun bir süre seni alkışladığım için kendime kızıyorum. o an içimdeki tüm hüzünü yüzüne vuramadığım için, avazım çıktığı kadar bağırıp sana lanetler yağdırmadığım için, senin kadar hain olamadığım için kızıyorum.
aradan 3 ay geçti ve ihanetini yanıma alarak yavaş yavaş çıkartıyorum seni... kendime yeni yeni geliyorum, dengesizleştiğim halimden kurtuluyorum. ama hala gidişine bir anlam veremiyorum. ne zaman ki el ele dolaşan bir çift görsem neden diye kendi kendime soruyorum. neden? cevabı seninle ciddi düşündüğüm, seninle oynamadığım, değerli insan kategorisine koyduğum, sana karşı her zaman iyi olduğum yani insan olduğum için mi diye soruyorum. artık başka birisine nasıl güvenirim bilemiyorum...
şimdi düşünüyorum da senin için nelerden vazgeçmeyi göze almışım... iyiki çok geç olmadan, bir hataya kurban gitmeden, dönülmesi zor bir noktaya getirmeden kendimi çıktın hayatımdan. saf sevgimi saldığın zehir ile daha fazla kirletmeden çektin gittin sana yakışır bir adilikle.umarım hak ettiğini bulursun...
